Mocht je ooit een stedentrip naar Vigo overwegen, doe het niet. Er is werkelijk niet moois of leuks aan die stad. Een oud stadspark is het hoogtepunt zo ongeveer en daar ben je toch wel binnen 5 minuten doorheen.

Wat wel leuk was, was eten in een Gallische taverne. We hebben scheermesjes (die dingen die je ook leeg op het strand vindt), coquiles en padron pepers en Iberische ham (ik niet) gegeten maar het lekkerste was toch wel de Torta del Casar. Rauwmelkse kaas, hartsikke lastig te krijgen in Nederland. Maar wat een smaak!

We hebben geslapen in een bed & breakfast, zonder ontbijt dan. Het was weer eens wat anders dan een hostel. Met zijn drieën op een kamer. Eigenlijk gek want je kent elkaar maar een paar dagen, maar zo werkt het hier. Je leert elkaar bijzonder snel kennen. De mooie kanten en ook de minder mooie kanten. Het is een soort snelkookpannetje. Gedurende de dag kunnje zomaar ongekende dalen en pieken bereiken.  Zeker als de wandelingen uitdagend zijn.de

Nou aan uitdaging geen genoeg, we hebben vandaag twee flink steile bergen beklommen. Omhoog is a lastig maar naar beneden is minstens zo uitdagend. Het is echt loeisteil. De foto’s laten het niet goed zien, dus je moet me maar op mijn blauwe ogen geloven.

In Ponte Sampoia hebben we een fijn hostel en komen we heel veel oude bekenden tegen. De sfeer onderling is opperbest. Alleen de Duitsers lijken een beetje buiten de boot te vallen en zijn vaak onder elkaar. Om een of andere reden mengen ze niet lekker met alle andere nationaliteiten.