Titia

Om 6.00 uur ging de wekker en we hadden er zin in. Om 7.00 uur waren alle rugzakken weer gepakt en gingen we in het donker op pad. We misten een hoofdlamp en doken met de flashlight van onze telefoons een donker bospad met grote keien in. Het was nog heerlijk koel. Het was fijn wandelen maar wel iets makkelijker toen de zon opkwam. We waren vrij vlot in de stad en die was groter dan verwacht. Rond 8.30 uur liepen we het plein voor de kathedraal op. Het eindpunt van onze reis. De kathedraal is indrukwekkend en mooi en maandagmorgen was het nog heel rustig. Dus we hebben in alle rust foto's kunnen nemen. Twee Poolse meisjes die we al vaker tegengekomen waren, vertelden dat we onze volgestempelde paspoortjes een straat verderop konden omruilen voor een officieel bewijs dat we onze tocht gelopen hadden. We waren nog helemaal in een daas en hadden daar nog niet overnagedacht, dus het was maar goed ook dat we erop gewezen werden. In het kantoor voor pelgrims stond een lange rij, maar uiteindelijk liepen we allemaal weg met een prachtige certificaat. [...]

Eigenlijk kunnen we vandaag in 1 keer doorlopen naar Santiago de Compostela maar we stellen het uit. Aankomen in Santiago betekent ook dat onze reis ophoudt en dat de stille, landelijke omgeving weer plaatsmaakt voor de hectiek van de grote stad. Onze laatste stop is ongeveer 8 km voor het eindpunt. Morgenochtend vroeg zijn die paar kilometer natuurlijk peanuts. Het hostel is dik in orde, iets te eten vinden ietsje lastiger. Er is namelijk een groot fiesta aan de gang. Hét feest van Galicië! Een groot podium met veel herrie en een zee van mensen. Uit alle uithoeken van de streek zijn mensen gekomen. Heel veel tieners zwaar in de make up. Ik vermoed dat dit een van de weinige momenten is om 'op jacht' te gaan. Op de terugweg naar het hotel kwam ik twee heren met Podenco Ibenicenco's tegen. Hetzelfde type hond als ik heb, behalve dat deze van Ibiza komen en die van mij van de Canarische eilanden. Ik was helemaal blij, je ziet er niet veel. Ze worden los grandes olividados genoemd, de grote vergetenen. Jachthonden die over het algemeen zeer slecht behandeld worden [...]

Vandaag rustig aan, omdat we allemaal stuk zijn. Op de agenda stond 20 km, het werden er 26. Potverdorie...weer genaaid door de apps. We leren het ook nooit. We zijn door mooie plaatsjes gelopen, waaronder Caldas de Reis. Een historische stad met warmwaterbronnen, die we natuurlijk niet gezien hebben. We zijn neergestreken in Padron, waarschijnlijk in het industriële buitengebied, althans dat hopen we. De hostels zijn al moeilijker te boeken. Santiago is nog maar 27 km verderop. Toch gaan we morgen niet meteen door naar Santiago, dat staat maandag op de agenda. Dus morgen ergens in de 20km. Het voelt zuur dat ik maandag afscheid moet nemen van 2 mensen die ik echt als goede vrienden ben gaan beschouwen. Het goede nieuws is dat er nog wat (inmiddels) bekenden in Santiago zullen zijn. Uit voorzorg heb ik ook al een hostel geboekt voor een paar dagen. Nu het einde van de tocht nadert, begint ook het afsluiten. Maar wat een geweldige ervaring. Had ik van tevoren geweten hoe zwaar het zou worden, had ik het misschien niet gedaan. En eigenlijk hoefde ik ook helemaal niet mijn grenzen over [...]

Vandaag zouden we 'slechts' 28 km lopen, het werden er 38. Het blijft gedoe met de apps en zelfs Google maps. Het wijkt steeds een paar kilometer af. Toegegeven, we hebben wel een klein omweggetje genomen. We konden kiezen tussen langs de weg lopen of door het bos, langs een beekje. Dat laatste hebben we gedaan en het was zo buitengewoon mooi. In het beekje zouden ook ottertjes wonen, die hebben we dan niet gezien. Het bos uit hebben we bij een überranzige kroeg wat gedronken en vervolgens met echt heel veel moeite onze lunchplek bereikt. Mijn reisgenote durfde niet te vertellen dat het uiteindelijk misschien toch een beetje verder zou zijn. We hebben onszelf herpakt en zijn weer gaan lopen. Na een flink aantal kilometers kwamen we een bord tegen dat koude cervezas adverteerde, 700 meter verderop. Cerrado, wat een deceptie. In de berm maar even uitgerust en verder op ons tandvlees. In alle eerlijkheid wilde ik op een gegeven moment het liefst gewoon ergens in foetushouding op de weg gaan liggen en een potje janken. Gewoon helemaal stuk. Het enige wat me daarvan weerhield is het [...]

Mocht je ooit een stedentrip naar Vigo overwegen...doe het niet. Er is werkelijk niets moois of leuks aan die stad. Het oude stadspark is de grootste bezienwaardigheid, je bent er binnen 5 minuten doorheen gelopen. We hebben wel lekker gegeten in een authentieke Galicische taverne. Scheermesjes (de schelpen die je bij ons altijd leeg op het strand aantreft), coquiles, padron pepers, Iberische ham (ik niet) en Torta del Casar. Dit is een rauwmelkse kaas en die was heerlijk. In Nederland is men nogal huiverig voor dit soort kazen, maar zo smaakvol zijn de kazen van gepasteuriseerde melk zeker niet. We sliepen met zijn drieën in een bed and breakfast without the breakfast. Een paar dagen geleden kenden we elkaar nog niet eens. De tocht naar Santiago verbroedert snel, je maakt zoveel met elkaar mee en leert elkaar snel goed kennen. Vanochtend wisten we niet hoe snel we Vigo moesten verlaten maar de stad, inclusief voorsteden was groot. Het duurde eventjes voor we weer 'buiten' waren. Daar kregen we een paar loeisteile hellingen voor onze kiezen. Lopen was nauwelijks mogelijk, dat was berg 1. Eraf was net zo lastig.  [...]

Vanochtend was het een beetje katerig wakker worden. Ik heb net een beetje teveel sangria gedronken. Mooi hostel maar ik paste niet helemaal in het bed. Dat ging alleen diagonaal en sliep niet heel lekker. Op zich rustig aan vandaag en pas rond 9.30 uur vertrokken. Best laat. We kozen ervoor om niet dicht langs de kust te lopen maar een route te nemen die een beetje meer in het binnenland ligt. Het begon met een oude Romeinse weg en her en der Romeinse sporen. Daarna werd het algauw flink klimmen vandaag, maar het was het helemaal waard. Het bos op de bergen was mooi en rook lekker met alle eucalyptussen. De regen viel vandaag ook mee. Niet voldoende om de regenjassen tevoorschijn te halen. De steile hellingen op en af lopen ging vandaag een stuk beter. Iets minder pijn, op wat blaren en zeurende achillespezen na. De panorama's vanaf de bergen waren prachtig. 's Ochtends had ik kraanwater meegenomen. Maar bij de eerste slok begreep ik hoe geweldig verwend en verpest ik ben. Het drinkwater in Nederland en vooral omgeving Haarlem is het beste ter wereld. Wat hier [...]

Gisteravond werd het redelijk laat en vandaag hebben we niet een heel lange tocht op het programma. Uitgeslapen tot 8.00 uur. Een wandelmaatje was al vroeg in de ochtend vertrokken. Hij kon niet slapen vanwege bedwantsen. Voor niet weet wat dat zijn...Google en huiver. Tot dusver heb ik nog geen last gehad maar het kan zomaar gebeuren. Heeft ook weinig te maken met hoe schoon de hostels zijn. Ook vijfsterren hotels over de hele wereld vrezen deze irritante bloedzuigers. En het gekke is, dat als je over beestjes nadenkt je ze ook voelt. Of ze er nu zijn of niet. Beestjes.....overal beestjes. Om 9.00 uur stipt hebben Eva en ik Patrick opgehaald bij zijn hotel en kon de tocht beginnen. De eerste paar uur was het af en aan regen met harde wind. Gelukkig hadden we wind mee, maar het was lopen alsof we dronken waren. De wind duwde onze rugzakken alle kanten op. Onderweg was er behalve de spectaculaire golven die op de rotsen beukten weinig te beleven. Op een camping werd de eerste koffie soldaat gemaakt en toen volgde een lange weg. Na een paar uur [...]

Vanochtend stond er een taxi voor het hostel die af en aan reed om de pelgrims naar de 'watertaxi' te brengen. Er konden maximaal 4 mensen meerijden. Omdat we stonden te wachten op de Fransoos die weggestoven was om ergens koffie te drinken (en waarschijnlijk de boel op stelten te zetten), waren we de laatste groep met 5 man.Onze club is compleet: de Tsjechische, de Australiër, de Fransoos en ondergetekende. De vijfde was een Tsjechische dame die we gisteravond ontmoet hadden, zij zat bij mij op schoot omdat we anders niet met zijn allen pasten. Hilarisch. De watertaxi is er omdat je anders vele tientallen kilometers moet omlopen. En de taxi naar de watertaxi was ook geen punt, omdat we dat stuk al gelopen hadden. Anders zou het overigens wel als bedrog voelen en een echte pelgrim kijkt wel uit. Iets met eer. De overtocht was geweldig, allemaal in een klein bootje met groot zwemvest om. Het bootje stoof over het water en met deze trip namen we afscheid van Portugal. Na een landing op het Spaanse strand hebben we eerst een kilometer of 5 door de duinen [...]

Vandaag had een 'rustdag' moeten worden na de uitputtingsslag van gisteren. Op de agenda stond een tocht van 18 km, met zijn drieën. Het werd uiteindelijk 32 km.  We dachten het rustig aan te kunnen doen, maar de apps die we gebruiken zijn eigenlijk geen van allen accuraat. En het kam zomaar 10 km of meer verschillen. Detail. Tot nu toe heeft niemand een oplossing en lopen we maar gewoon in de hoop dat het een beetje klopt. Dat liep dus niet helemaal volgens plan. We hebben echt op ons tandvlees Caminha gehaald. Daar kwamen we meteen een bekende tegen, een Fransman. Deze man heeft het extravert zijn uitgevonden. Hij spreekt prima Engels met een dik Frans accent. Maar goed, na inchecken bij ons hostel en een douche...ben ik met mijn maten als een eend teruggewaggeld naar het plein. Het feest kon beginnen. Een Amerikaanse en nog een Tjechische sloten aan en we hebben een topavond gehad. Op weg naar Caminha zijn we door de prachtigste landschappen aan de kust gelopen. Langs rotsen met tekeningen uit de ijzertijd, zoutpannen. Adembenemend. Deze camino is vrij recent als 'officieel' bestempeld [...]

Vandaag hebben we 47 km gelopen. Wat? Ben je gek of zo? Nou, inderdaad was dat wel de conclusie. Tijdens de Camino kom je jezelf tegen en dat lukt aardig. Denk maar niet dat mijn voeten spontaan genezen zijn in een dag. De pijn was 's ochtends al niet te harden. Maar ja, als je eenmaal op stoom bent...gaat het best aardig. Vandaag was echter loodzwaar, omdat een groot deel van de tocht door berglandschap ging. Bloedmooi maar het gaat superlangzaam allemaal. De weg voert langs rijen kleine, slaperige dorpjes maar ook dwars door prachtige bossen en langs beekjes. Toen we een beetje aan het einde van ons Latijn van een beboste berg kwamen afzetten, stuitten we op een klein geïmproviseerd stalletje met fruit, gekoelde dranken en stoelen. Even later kwam er een boomlange oude Portugese man achter een schutting vandaan en bood ons een vrucht uit zijn eigen tuin aan. Een passievrucht, heerlijk. Met handen, voeten en een mengelmoes van allerlei talen konden we babbelen. Hij bleek twintig! honden te hebben, althans zijn vrouw verzuchtte hij. Vooral met de kleine keffertjes had hij duidelijk weinig op. We [...]