Vandaag rustig aan, omdat we allemaal stuk zijn. Op de agenda stond 20 km, het werden er 26. Potverdorie…weer genaaid door de apps. We leren het ook nooit.
We zijn door mooie plaatsjes gelopen, waaronder Caldas de Reis. Een historische stad met warmwaterbronnen, die we natuurlijk niet gezien hebben.
We zijn neergestreken in Padron, waarschijnlijk in het industriële buitengebied, althans dat hopen we. De hostels zijn al moeilijker te boeken. Santiago is nog maar 27 km verderop. Toch gaan we morgen niet meteen door naar Santiago, dat staat maandag op de agenda. Dus morgen ergens in de 20km.
Het voelt zuur dat ik maandag afscheid moet nemen van 2 mensen die ik echt als goede vrienden ben gaan beschouwen. Het goede nieuws is dat er nog wat (inmiddels) bekenden in Santiago zullen zijn. Uit voorzorg heb ik ook al een hostel geboekt voor een paar dagen.
Nu het einde van de tocht nadert, begint ook het afsluiten. Maar wat een geweldige ervaring. Had ik van tevoren geweten hoe zwaar het zou worden, had ik het misschien niet gedaan. En eigenlijk hoefde ik ook helemaal niet mijn grenzen over te gaan, maar daar koos ik voor omdat ik het geweldig naar mijn zin heb met de mensen om me heen en die moeten helaas eerder terug. Geen spijt, allesbehalve. Dit is absoluut een van de mooiste reizen van mijn leven. Misschien gek maar juist het feit dat het allesbehalve makkelijk is, maakt het.
Padron is trouwens de stad van de Padron pepers: groene jalapeñopepers in olijfolie gebakken en bestrooid met grof zeezout. Erg lekker.
Geef een reactie