Begin dit jaar moest er een vakantie gepland worden. De meeste mensen hebben voorpret bij het zoeken van een vakantie, ik niet. Maar vol goede moed heb ik avonden lang rond gesurft op internet; van groepsreizen in exotische oorden, zeilvakanties in Griekenland tot de camping in Schubbekutteveen. Het was of te duur, of niet helemaal mijn idee van vakantie. Ik kreeg zowaar stress van het ‘op vakantie moeten’. Bijna had ik de handdoek in de ring gegooid, toen ik toevallig op wandelreizen stuitte. Dat kun je net zo luxe of eenvoudig maken als je wil, ik was meteen fan. Mind you, ik ben totaal geen wandelaar. De afgelopen 2 jaar heb ik voornamelijk op mijn kont achter mijn computer doorgebracht. Resultaat: nul conditie en iets meer breedbeeld.

Ik besloot dat ik de kustroute van de Portugese Camino wilde lopen. Daar staat 10-12 dagen voor en omdat we geen mietje zijn, is dat ook de tijd die ik er voor uitgetrokken heb. Beetje doorlopen dus, maar hoe bereid je je voor? Uiteraard heb ik dat helemaal uitgezocht en zelfs een paar fikse wandelingen door de duinen gemaakt. Maar na een paar maanden strandde het idee om goed voor te bereiden naast mijn stoffige pasje voor de sportschool. In de tussentijd heb ik wel een uitrusting bij elkaar gescharreld: een ultralichte rugzak, wandelstokken, paktassen en niet te vergeten wandelschoenen. Om een of andere reden heb ik ook een GPS geregeld, waarschijnlijk het meest overbodige ding in mijn bagage. Je loopt van Zuid naar Noord, dus de Atlantische Oceaan aan de linkerhand houden. Hoe moeilijk kan het zijn?

[Oké mannen jullie kunnen even uitchecken]

Een van de handigste zaken die ik aangeschaft heb, met stip: een gifgroen plastuitje. Dames begrijpen het wel hoe vreselijk onhandig het is als je met je achterwerk weer eens ergens in de brandnetels belandt om dan schichtig om je heen kijkend een plasje te doen, terwijl je vruchteloos probeert je broek en schoenen niet te bevuilen. Met een rugzak is dit helemaal een uitdaging. Kortom, wat een uitkomst dit kleine stukje plastic: staand plassen. Je kunt gewoon aansluiten in de urinoirs, top plan!

[Mannen, alles is weer veilig. Lees gerust verder]

Maar goed, het idee is dus om met zo weinig mogelijk bepakking Portugal onveilig te maken. Bij elkaar zeul ik minimaal 8,5 kilo (met water rond de 10-11 kilo) aan gewicht mee. Ik heb alleen de heen- en terugreis geregeld en de eerste nacht in Porto. Van een ervaringsdeskundige collega kreeg ik nog wat speltips. Maar verder ga ik gewoon het avontuur tegemoet. We zien wel waar het schip strandt…