Vanochtend vroeg ben ik in Porto geland en meteen de stad in gegaan. Ik had slechts 2 dingen op mijn agenda en die kan nu (lunchtijd) afvinken. Lekker gewerkt…oh nee…
Kathedraal (Sé do Porto)
Allereerst ging ik op zoek naar de kathedraal waar ze de pelgrimspaspoortjes verstrekken. Die was met wat hulp van zeer behulpzame politie-agenten zo gevonden. En jemig wat een broeierige blikken van de mannen hier. Heb ik weer eens de laatste memo gemist ofzo? Snap er niets van, loop er bepaald niet charmant bij. Ik hou het op volksaard ofzo. Nou best geinig, al dat geflirt.
Even terug naar de kathedraal. Die zag er van buiten niet heel groots uit maar van binnen vond ik vooral het tegelwerk heel intrigerend. Mijn Portugees is net zo goed als mijn Chinees en aan vertalen hebben ze hier een broertje dood. Kortom, het is een beetje gokken wat je voor je neus hebt. Maar neem deze tegels:
Hier lijkt me dat iemand de jacht inzet op een struisvogel. Wat doet zo’n afbeelding in een kathedraal? Ik zag ook draken en allerlei andere toch wat mythische wezens opduiken. Curieus. Aan de andere kant als je kerken en kathedralen kunt wijden aan allerlei andere fictieve zaken, valt een draak meer of minder ook niet op.
Van binnen is de kathedraal gevuld met heel veel kitscherig goud. Je moet er maar van houden. Maar paspoort gefixt.
In het historisch centrum heb ik nog flink rondgewandeld en ik vermoed dat ik dat morgen ga voelen. De straten hier lijken te ijveren om een hellingshoek van 90 graden te halen. Ik heb groot respect voor de bejaarden die ik hier voorbij zie schuiven. Je wordt beslist heel selectief met welke route je aflegt. Gelukkig was er om uit te puffen een fijne pasteria (uiteraard een soort tourist trap) waar een onwaarschijnlijk zoet gebakje ineen keer afrekende met alle glazuur op mijn tanden. Samen met een Franse dame heb ik hartelijk maar glazuurloos gelachen om het passievolle gesprek tussen twee Portuguese mannen verderop. Het ging er wild aan toe met de nodige handgebaren en stemverheffing. Ze hadden het vast over hun postzegelverzameling.
Mooiste boekwinkel
Daarna heb ik met een stel uit Vancouver in een giga-rij gestaan voor een boekwinkel. Toegegeven het is de mooiste en ook de drukste boekwinkel die ik ooit heb gezien: Livraria Lello. Ondanks jeukende handen, niets aangeschaft. Ik ben trots op mezelf! Het hielp dat de meeste boeken in het Portugees waren, alhoewel de Engelse short stories van Edgar Allen Poe wel erg lonkten.