Vanochtend stond ik rond een uur of vijf op. Hoe zachtjes ik ook deed, ik denk dat de 3 andere dames in de slaapzaal ook wakker waren. Prima hostel trouwens, schoon en gezellig.

Het regende en met een hoes voor de rugzak, een paraplu en een regenjas was het te doen. Veel mensen adviseerden me de metro naar Matosinhos te nemen, want er zou geen flikker aan zijn aan de industrieterreinen van Porto. En je moet toch echt eerst Porto uit. Nou, dat geloofde ik allemaal wel maar er was een andere mogelijkheid. Wel ietsje verder lopen. Ik ben dus via de oevers van rivier de Duoro Porto uitgelopen en tegen de tijd dat het licht werd, was de Atlantische kust in zicht. En het is mooi hier:

Het doel voor vandaag was Vila Châ, maar dat bleek rond het middaguur te gemakkelijk. Het werd Vila do Conde.

De tocht viel me zwaar, zelf met wandelstokken waren de laatste paar kilometer de hel. Ik begreep er ook niets van, want mijn apps vertelden me dat ik hooguit 27 km had gelopen. Het voelde anders en dat bleek ook wel.  Een dame die exact dezelfde route had afgelegd…had 42 km gelopen. Zo voelden mijn voeten en benen wel. And it made sense….meer dan 8 uur gelopen met een behoorlijk tempo. Ik kon ook geen stap verder zetten en was echt op. Maar wel mooi gearriveerd in een prachtig hostel (19 euri, schoon, gezellig):

Daar meteen 2 superleuke dames ontmoet. Vino verde gedronken, gekletst, in zee wazig voor ons uitgekeken, nog een kilometer of 2 gelopen voor wat eten en gekletst. Diepe gesprekken. Ondanks heel pijnlijke voeten en benen….gelukkig.